شاخه ای از تاک

آنکه تمام زمستان به پنجره ام خیره مانده بود

دست های نازکش را به سمتم می فرستد

انگشتانش فر می خورند

و از مچ هایش برگ های تازه بیرون می ریزند

سبز، آنطور که حریری شبانه

براق، آنطور که لبان نوزادی سه ماهه

تُرد، آنطور که خنده ای زنانه

تاک، تاک سبزانگشت بالارونده

از پنجره ام بالاتر نرو

اینجا برایت میزی چیده ام

نانی تیره داریم

و شرابی شادمان

و پنیری شور

و پایی رقصان

و اردی بهشتی بی پایان

با هم مست می شویم

با هم روی  کوسن ها و کتاب ها می رقصیم

با هم  سرگیجه می گیریم

با هم بوسه بازی می کنیم

و بعد با هم از پنجره می گریزیم ،

تا هر کجا که بخواهی بالا می رویم

تا ابرهای نمناک روان

تا فرشته ای سرگردان در آسمان

تا صبحی در سیار ه ای بی نشان


A bough of vine

The one gazing at my window

Through the whole winter

Orients to me its tiny hands

Its fingers curl

And new leaves ooze from its wrists

Green, just like a nightly silk

Glittering just like the lips of a three-month neonate

Tender, just like a womanly laughter

O’ Vine!

Aspiring green-fingered vine

Don’t go higher than my window

I have set a table for you

Of a dark bread

And a willing wine

And a sour cheese

And dancing feet

And an endless May

We’ll be booze up

And dance upon cushions and books

We will go giddy

And neck and peck

And then elope through the window

And will climb up where you want

Towards unsettling moist clouds

Towards a roaming angel in the sky

Towards a morn in a traceless star

Scroll to Top